Uyku düzeni dediğimiz şey düzenli olarak uyumak değil mi? Sabah erken uyanmak mı sadece uyku düzeni sizce? Ben her sabah erken uyanıyorum (okul zamanlarında) ve bir uyku düzenim var fakat sizin bahsettiğinizden biraz daha farklı.
Bazen okulda kafamı sıraya koyup uyurum, bazen kollarımı "çiçek" yapmış ders dinlerken uyuyakalırım, kimi zaman geç saatte bindiğim tramvayda uyuyakalıp ineceğim durağı kaçırırım, kimi zaman hastanede uyuyakalırım. Bazen de -ve en keyif verici uyku olarak nitelendirebileceğim- berberde uyuyakalabilirim.
O fön makinesinin sesi, traş makinelerinin sesi insana ninni gibi geliyor. Yıllardır aynı berbere gitmenin verdiği samimiyetle sıra beklerken birazcık uzanayım demiştim koltuğa bir keresinde ve sağolsun berberin kıyamayıp uyandırmaması yüzünden 3.5 saat uyumuştum o sesler eşliğinde. Uyandığımda artık dükkanı kapatıyorlardı.
Daha bir çok anımı anlatabilirim uykumla ilgili. Kapıya balyozla vuran çilingirler bile uyandıramadı beni, şimdi alarmlardan medet umuyorum. Bir keresinde arkadaşıma beni uyanana kadar arar mısın dediğim sabah beni aradığında 'uyandım' demişim ve ben gerçekten uyandığımda öğlen olmak üzereydi mesela. Hatırlamıyordum açıp onunla konuştuğumu ve aramadığı için onu arayıp kızarken öğrenmiştim bu durumu.
Demek istediğim şey sabahları erken kalkıyorum ve düzenli olarak uyuyorum. Bu da benim uyku düzenim olduğunu gösterir. Göstermez mi?
Hadi onu geçtim de biz neden "düzenli" uyuyoruz. "Avrupa'da kesinlikle bunlar yok" triplerine girmek istemiyorum ama bence insanımızın enerjisinden ve yapması gerekeni yapmamasından kaynaklanıyor benim uyku düzenim. 3 saatlik derse giriyorum mesela ama profesör olacak kadar bilgili insan beni derse çekebilecek hiçbir şey söylemiyor. Sanki zorla anlattırıyorlarmış izlenimi uyandırıyor, sıkıyor, uykumu getiriyor. Sevdiremiyor bize o dersi. Neden sevdiğimiz işleri yaparken uykumuz gelmiyor?
Bir gün içinde o kadar çok bekliyoruz ki haliyle uykumuz geliyor. Bir devlet dairesine, bir hastaneye gidiyorsun sıranın gelmesini, işinin hallolmasını beklerken gün bitiyor. E tabi hiçbir şey yapmıyor olmak da insanın uykusunu getiriyor. Gerçekten kendi sevdiğim işler, hobilerim varken acaba bende ileride böyle sevmediğim işleri yapıp insanları hayattan bezdireceğim diye düşünüyorum bazen. Korkuyorum. Ciddi anlamda korkuyorum sevmediğim işi yapmaktan, yaptığım işi sevememekten. Gelecek kaygısı olmazsa olmazımız çünkü.
Umarım ki bu yazıyı okuyan hiç kimse bazı insanları düzenli uykuya mahkum etmez. Onların uykusunu düzensiz kılmak için elinden geleni yapar. Yaptığınız işi sevin, sevdirin.
0 Yorumlar